مليكتى وملهمتى

زائر

اه ..
تتردد داخل اعماقى
فى حزن وعذاب
اه..
تقولها روحى قبلى
ينطقها عقلى قبل لسانى
اشعر بها..مدويه
تتغلغل اركانى
اه..
انطقها برعشه
تعصف بكل وجدانى
اه..
لا اعلم من شوقى
ام من عشقى..ام من احزانى

انى اتعذب فى الحب...
والحزن بقلبى وديان
تترقرق فيها دمعاتى
يختنق منها اى انسان
مابالك بعيون تبكى
فى كل ساعات الايام
تنهمر كدموع المطر
منها براكين الاحزان
مابالك بهموم تمنع
كل ابتسامات الالوان
تتبختر داخل وجدانى
تمنعنى من كل حنان
تجعلنى اميراحزانى
تجعلنى بقايا انسان اه..
تجعلنى اكتب فى اليوم
الاف الاشعار
تجعلنى اخذ ايامى
والملم حزن الاشجار
تجعلنى ابكى ودموعى
قد تملىء كل الانهار

اتشوق فى كل كيانى
ليوم تتذكر حرمانى
تاتينى بشوق وعيونك
تعزف لى كل الالحان

اه..واه..واه
احزانى فى الحب لن تنتهى
انفاسى فى الحب مريضه
لا تتعافى..
الا لهذا الحزن من نهايه
الا لدمعى ان يتوقف
وينال بسمه حلوه
تملىء كيانى الحزين

انى تعبت من الحزن
ياقلبى..يا حزين
اعلم انك تأن من الشوق
تتمزق من اللهفه
يغلف الحزن اركانك
ويملىء الهم جوانبك

اه...
من قلب ينسانى
يتركنى وحدى لاحزانى
ياعمرى لا تنسى انى
فى حبك مازلت اعانى
واه يا قلبى...